Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024

Δεν το΄χω με τον τίτλο εδώ...

Υπάρχουν φάσεις στη ζωή, όπου απομακρύνεσαι από τους γύρω σου και διατηρείς αποστάσεις, ίσως όχι συνειδητά μα από εσωτερική ανάγκη. Αναζητάς τότε λίγη ηρεμία και γαλήνη, για να αποκαταστήσεις όσα αναστάτωσε μέσα σου κάποια ιδιαίτερη κατάσταση, η οποία απαιτούσε διαρκή επαγρύπνηση, ανησυχία και συνεχή προσπάθεια ώστε να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Κι αυτό γίνεται ακόμη χειρότερο, όταν το ιδανικό αποτέλεσμα μοιάζει κάπως με στόχο άπιαστο.

Έρχεται όμως η ώρα που το άπιαστο μετατρέπεται σε πραγματικότητα έπειτα από πολύ κόπο και σταθερή πίστη στο καλύτερο δυνατό. Αρχικά δεν το πιστεύεις ότι έχει συμβεί, μάλιστα τόσο που δυσκολεύεσαι να βάλεις φρένο στον πιεστικό ρυθμό που βρισκόσουν για αρκετό διάστημα.

Στη συνέχεια συνειδητοποιείς περιχαρής και με ανακούφιση ότι όλα πήγαν κατ' ευχήν, αποφεύχθηκαν τα χειρότερα και αποζητάς ενστικτωδώς να αποβάλεις την ένταση και να κάνεις μια ανασκόπηση όσων πέρασαν πλέον - μια διαδικασία που χρειάζεται μια σχετική απομόνωση (κατά την ταπεινή μου γνώμη). Εκεί είναι που δέχεσαι ένα τηλεφώνημα από αγαπημένη φίλη που σε σκουντά και σε παροτρύνει να επικοινωνήσεις ξανά με τον κόσμο... Σκέφτεσαι ότι ένα δίκιο το έχει, αφού πέρασε καιρός που δεν έστειλες μήνυμα, δεν έκανες ένα τηλεφώνημα και όχι μόνο σε εκείνη αλλά και σε άλλους φίλους.

Αποφασίζεις, λοιπόν, να κάνεις μερικά τηλεφωνήματα... Ωχ και τι το ήθελες!

Τα δυσάρεστα που ακούς σε κάνουν στιγμιαία να το μετανιώνεις, αλλά ξέρεις ότι πάντα συμπάσχεις και δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Θα επιθυμούσες να άκουγες ευχάριστα νέα, όμως αντιλαμβάνεσαι για πολλοστή φορά ότι παραγγελίες στη ζωή δεν χωρούν.

Κι αυτό έρχεται παράλληλα να το επιβεβαιώσει μία αιφνίδια και απόλυτα τρομακτική πτώση της λατρεμένης σου γατούλας από τον τρίτο όροφο! Φαίνεται ότι αποφάσισε να κάνει τον αλεξιπτωτιστή, αφού πριν δοκίμαζε να κάνει τον ακροβάτη εν μέσω ισχυρών ανέμων! Τη γλίτωσε από θαύμα είναι η αλήθεια γι' αυτό και το χιούμορ. Έτσι, πέρασε το εορταστικό τριήμερο με δυσάρεστα νέα από τη μία και από την άλλη με το σοκ και την αγωνία για την υγεία του μικρού κατοικίδιου.

Τώρα, γιατί έγραψα τα παραπάνω και μάλιστα σε δεύτερο πρόσωπο, με σιγουριά δεν μπορώ να το πω.





Κυριακή 17 Μαρτίου 2024

Για να μην ξεχνάμε τους "τοίχους"...

Μια και είμαστε "για τα πανηγύρια" - κυριολεκτικά και μεταφορικά - και αφού μόνοι μας εντελώς δεν μπορούμε αυτό να το αλλάξουμε παρά μόνο να συμβάλλουμε με όποιο τρόπο έχει στη διάθεσή του ο καθένας, ας ασχολούμαστε και με κάτι ευχάριστο πού και πού, ειδάλλως θα "λαλήσουμε"!

Και μέχρι "ο αλέκτωρ να λαλήσει" στα αυτιά όλων των γελοίων δίποδων (που βλάπτουν πολύ σοβαρά τους πολίτες και τον τόπο) τη λήξη τους (πάντα έρχεται η ώρα για όλους), ας πάμε να θυμηθούμε τους ταλαίπωρους "τοίχους" τι έχουν να μας πουν...

Πολύ καιρό είχα να τους "ακούσω" :)










💛 Χωρίς μουσική δεν πάμε πουθενά...!

 




Κυριακή 3 Μαρτίου 2024

Μίλα μου για την "Άνοιξη"! Ποια είπαμε;

Οι εχθροί της Άνοιξης

Έρχεται φέτος κουρασμένη
η Άνοιξη
(να) κουβαλάει τόσα χρόνια
τα λουλούδια πάνω της.

Σκοτεινοί άνθρωποι
στις γωνιές την παραμονεύουν
για να την τσακίσουν.

Αυτή όμως
με κρότο
ανάβει ένα-ένα
τα λουλούδια της
στα μάτια τους τα ρίχνει
(για) να τους στραβώσει.

Μίλτος Σαχτούρης, Ποιήματα (1945-1971), Ἐκδόσεις Κέδρος, 2000

 

Μια και μπαίνει δειλά δειλά η Άνοιξη μέσα σε αυτές τις συνθήκες, δε νομίζω ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο από το παραπάνω ποίημα του Σαχτούρη. 

Έχω άδικο;


@  Και μουσική από τα παλιά, στην οποία έπεσα τυχαία!





Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2024

Ένα χιούμορ έχουμε, μην το χάσουμε!

Μικρές ανάσες με χιούμορ - ακόμα κι αν μοιάζει τετριμμένο ή απλοϊκό!

Αναγκαίο στην καθημερινότητα όπως οι ... ανάσες!

Να μερικά ανώνυμα που πέτυχα σε μια γύρα στο διαδίκτυο και τα παραθέτω ατάκτως, δίχως συγκεκριμένη ροή μα με απόλυτη ελευθερία...


"Γιατί οι άντρες κυνηγούν γυναίκες που δεν έχουν καμία απολύτως πρόθεση να τις παντρευτούν; Για τον ίδιο λόγο που οι σκύλοι κυνηγούν αυτοκίνητα που δεν έχουν καμία απολύτως πρόθεση να τα οδηγήσουν."

"Η διαφορά ανάμεσα στη συμμετοχή και στη δέσμευση είναι σαν τα αυγά με μπέικον. Η κότα συμμετέχει, το γουρούνι δεσμεύεται."

"Τα μικρά κορίτσια αγαπούν τις κούκλες, τα μικρά αγόρια αγαπούν τα στρατιωτάκια. Τα μεγάλα κορίτσια αγαπούν τα στρατιωτάκια, τα μεγάλα αγόρια αγαπούν τις κούκλες."

"Γιατί στους τυφώνες δίνονται γυναικεία ονόματα;
Γιατί έρχονται θερμοί και υγροί και φεύγουν με σπίτια και αυτοκίνητα."

"Μην κρατάς αρνητική στάση λέγοντας «δεν θα πετύχω, δεν θα πετύχω». Προτιμότερη είναι η θετική στάση: «θα αποτύχω, θα αποτύχω»."

"Προκατειλημμένος είναι κάποιος που είναι πολύ ξεροκέφαλος για να δεχτεί τη γνώμη μου."

"Πίστευα πως όλοι πρέπει να πληρώνουμε τους φόρους μας με χαμόγελο. Tο προσπάθησα, αλλά εκείνοι επέμεναν να θέλουν μετρητά."

"Δεν έχω κοιλιά, έχω ένα προστατευτικό στρώμα γύρω από τους γραμμωμένους κοιλιακούς μου μύες."

"Ο άνθρωπος παντρεύεται από έλλειψη γνώσης, χωρίζει από έλλειψη υπομονής και ξαναπαντρεύεται από έλλειψη μνήμης."

"Ποιο είναι το χειρότερο: η άγνοια ή η αδιαφορία;
Ποιος ξέρει…τι με νοιάζει…"

"Αν δεις άνθρωπο που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, να είσαι βέβαιος πως αυτή είναι η μόνη μεγάλη ιδέα που πέρασε ποτέ από το μυαλό του."

"Ποτέ μη μαλώνεις με έναν χαζό. Σε κατεβάζει στο δικό του επίπεδο και σε νικάει λόγω μεγαλύτερης εμπειρίας."

"Αν ο Θεός ήθελε να παίρνουμε τη ζωή στα σοβαρά, δεν θα μας είχε δώσει την αίσθηση του χιούμορ."

 

Γι' αυτό δεν χάνουμε το χιούμορ μας με τίποτα, ό,τι κι αν συμβαίνει! Αν το χάσουμε κι αυτό, τότε χαθήκαμε τελείως!


😎 Εικόνα και μουσική άσχετα με το θέμα, όμως τα επέλεξα γιατί απλά μου άρεσαν - ελεύθερα κι ωραία!

 




Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2024

Αγάπη για έναν κόσμο καλύτερο...(;)


Σε αυτή την ανάρτηση λίγα λόγια και καλά με ισχυρό και ηχηρό μήνυμα, θα έλεγα, από τον Μπρεχτ...

"Xρειάζονται πολλά, τον κόσμο για ν’ αλλάξεις:
Oργή κι επιμονή. Γνώση κι αγανάχτηση.
Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά.
Ψυχρή υπομονή, κι ατέλειωτη καρτερία.
Kατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου.
Mονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς
την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε."

                            Aπό το θεατρικό έργο «H απόφαση» – Die Massnahme -, 1930 
                                                (Μετάφραση Μάριου Πλωρίτη)


Κι αν αγαπάμε αυτόν τον κόσμο που μας φιλοξενεί για κάποιο διάστημα, ας μην λησμονούμε ότι:

"Αγάπη είναι η επιθυμία να θέλεις να δίνεις κι όχι να παίρνεις."

                                       Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ιστορίες του κ. Κόυνερ


Τελικά, τον αγαπάμε; Και αν ναι, πόσο;
Οι πράξεις είναι αυτές που το αποδεικνύουν πάντα...