Τρίτη 7 Απριλίου 2015

"Ιερές" σκόρπιες σκέψεις

Πηγή εικόνων : Ενύπνια Ψιχίων



Αφορμή της σημερινής κατάθεσης σκέψεων πολλά από αυτά που διαδραματίζονται γύρω μας - από το σπίτι μας έως την άλλη άκρη της γης, ένα πρόσφατο σχόλιο (μέρος του οποίου εντάσσω σε τούτο το κείμενο), μια ταινία που έρχεται κόντρα στο επιφανειακό πνεύμα των ημερών αλλά τόσο κοντά στην αλήθεια αυτής της θρησκευτικής γιορτής. Κεντρικός άξονας όμως ο άνθρωπος, οι αξίες και η ουσία της ύπαρξης.

Ξεκινώ από την ταινία και μια γνωστή σκηνή της. "Η ζωή του Μπράιαν" (1979) των Monty Python's. Μια ταινία ανατρεπτική, μια φαρσοκωμωδία που δεν άφησε τίποτε όρθιο. Συντρίβοντας τον καθωσπρεπισμό μέσα από το παράλογο και την ειρωνεία, θέτοντας παράλληλα φιλοσοφικά, πολιτικά και υπαρξιακά ερωτήματα. Μια πραγματική σάτιρα όσο λίγες στο είδος της, μέσα από την ευφυέστατη ματιά των έξι δημιουργών της. "Πολυδιάστατο, πρωτότυπο, τολμηρό. Μια εξαιρετική υπενθύμιση ότι, όταν πρόκειται για θρησκεία και πολιτική, ο άνθρωπος πρέπει να σκέφτεται για τον εαυτό του" Classic Films.


Αυτός ο κόσμος ίσως δεν θ' αλλάξει ποτέ. Από την παραπάνω ειρωνική σκηνή της ταινίας τι έχει αλλάξει τελικά στη συμπεριφορά των ανθρώπων μέσα στους αιώνες; Μόνο ίσως το περιτύλιγμα. Με πίκρα το διαπιστώνω όλο και περισσότερο καθημερινά ή ακόμα καλύτερα προσπαθώ να το αποδεχτώ. Να θέλεις να είσαι αισιόδοξος μέσα στην βρώμα που ζούμε, δεν θα σε αφήσουν. Να θέλεις ν' αλλάξεις καταστάσεις και συνθήκες πάλι δεν θα σου το επιτρέψουν. Θα σε "πνίξουν" στις ίδιες σου τις σκέψεις και τις λέξεις, γιατί γνωρίζουν το παιχνίδι χρόνια τώρα και έχουν κοιμήσει συνειδήσεις και αξίες, ακόμα την ίδια τη λογική. Το οφθαλμοφανές και το λογικό καταστρατηγούνται μπροστά στα προσωπικά συμφέροντα ή την "εντοιχισμένη" ιδεολογία.
Τόλμησες να πεις κάτι διαφορετικό και ξέφυγες από το κοπάδι; Είσαι καραγκιόζης αιρετικός! Θα έπρεπε να ντρέπεσαι κιόλας!
 Πώς τολμάς;

Από όσους χειρίζονται τις τύχες των ανθρώπων είναι φυσικό να συμβαίνει, διότι η ύπαρξή τους και η ισχύς τους στηρίζεται στον απόλυτο έλεγχο του κόσμου με κάθε τρόπο. Από όλους τους υπόλοιπους - συνανθρώπους, συμπολίτες, συμπορευτές - δεν το δέχεσαι εύκολα, καθώς θέλεις να πιστεύεις ότι ζουν σε παρόμοιο περιβάλλον με σένα. Κι όμως και γι' αυτούς είσαι καραγκιόζης αιρετικός όταν δεν τους ακολουθείς, όπως αυτές τις ημέρες στο τυπικό (τυπολατρικό) της εκκλησίας, όπου βασιλεύει η υποκρισία. Τι νηστείες σε φαγητά αλλά όχι σε σκέψεις και λόγια ή πράξεις, τι λαμπάδες και κεριά ίσαμε με το μπόι μας τρομερά και φοβερά πλουμισμένα και ποιος έχει τα καλύτερα, μάλλον πιο ακριβά, όλοι μαζί στο γιορτινό τραπέζι κι ας πέφτουν τα κουτσομπολιά και οι καβγάδες σύννεφο - κι αν δεν είσαι παρών, τι έχεις ν' ακούσεις - στην εκκλησία που θα πας δεν χρειάζεται πολλά να καταλαβαίνεις από όσα λέγονται, αφού η δουλειά σου είναι ν' αντιληφθείς τι συνολάκια έχουν πέραση και πού παίζονται παρτίδες από γκομενιλίκια, και το Μ. Σάββατο μην αγχώνεσαι, διότι πέντε λεπτά υπόθεση είναι μέσα σε εκκωφαντικό θόρυβο - τι να την κάνει την σιωπή ο Θεάνθρωπος τώρα που αναστήθηκε - κάποια φασισταριά - χρυσαύγουλα θα σου επιβάλλουν το πανηγύρι και θα σε απειλήσουν για να βγάλεις τον σκασμό.


Μια και αναφέρθηκα στα φασισταριά, ας έρθω και στην πολιτική. Εκεί κι αν δεν τους ακολουθείς, θα πρέπει να αισθάνεσαι διπλά καραγκιόζης αιρετικός. Αν δεν είσαι της "εντοιχισμένης" ιδεολογίας, δεν υπάρχεις. Θεωρείσαι "φτερό στον άνεμο" ή ότι "έχεις μπλέξει τα μπούτια σου" (αν έχεις μπλέξει τα δικά σου με άλλα, πάλι καλά, αφού θα είσαι ευτυχής κιόλας). Ελεύθερη επιλογή και ελεύθερη σκέψη δεν επιτρέπεται να υπάρχει, διότι κάνουν τόσο κόπο να σου σερβίρουν έτοιμη κι εύπεπτη τροφή. Εσύ τολμάς να την απαξιώνεις, ενώ άλλοι πεινάνε; Η λογική μπαίνει στην άκρη δεν έχει θέση πουθενά μπροστά στα οικονομικά συμφέροντα και την στείρα ιδεολογία. Οι "παρωπίδες" βοηθούν να κοιμούνται όλοι ήσυχοι, έστω πολλοί. Δεν δέχονται να τους ταράξεις την "κανονικότητα" των κύκλων τους, τις συνήθειές τους, όπως τα γαϊδούρια στο μαγγανοπήγαδο. Ακόμα κι αν κάποια στιγμή σε επευφημούσαν για τις ιδέες σου και την στάση σου, αν διανοηθείς και φύγεις από το μαντρί, εκείνοι είναι που θα σε "λιθοβολήσουν" μέχρι θανάτου. Θα βγάλουν εκεί όλα τους τα απωθημένα.

Αυτά τ' απωθημένα δυστυχώς είναι πολλά. Η κρίση φυσικά δεν είναι μόνο οικονομική είναι και πολιτισμική, είναι κρίση αξιών, κάτι που έχει συζητηθεί ήδη αρκετά. Μια κρίση που παράγει αντιφατικές καταστάσεις και εικόνες, φτάνοντας στο παράλογο, που μπορεί να σε τρελάνει (δεν είναι τυχαία σήμερα η επιλογή της ταινίας και των συγκεκριμένων αποσπασμάτων της). Όπως στον σύγχρονο πολιτισμό ψάχνουμε παντού ναρκισσιστικά την "ανθρωπιά" ξεχνώντας την "κοινωνική" και "πολιτική" αναπαραγωγή της απανθρωπιάς στις κοινωνίες της ανισότητας. Καταλήγοντας στην ύπαρξη ατόμων και όχι κοινωνικών υποκειμένων που παλεύουν για μια αλλαγή του συνολικού κοινωνικού γίγνεσθαι, αποδυναμώνονται οι κοινωνικές - συλλογικές συνθήκες, οπότε τόσο εύκολα ακολουθεί η χειραγώγηση, όσο δύσκολος φαντάζει ο δρόμος της επιστροφής.

Βιώνουμε μια εποχή όπου έχουμε γύρω μας την πιο μορφωμένη γενιά όλων των ιστορικών περιόδων - όπως είπε σε σχόλιό του ο φίλος Λωτοφάγος - όμως δεν της επιτρέπεται να σηκώσει κεφάλι είτε γιατί έχει εγκλωβιστεί στον απόλυτο ατομισμό που της έμαθαν είτε γιατί βρίσκεται σ' ένα διαρκές κυνήγι κάποιου ακαδημαϊκού ή επαγγελματικού στόχου, με αποτέλεσμα να μην προφταίνει να σκεφτεί είτε γιατί η εικονική κρίση την έχει "γονατίσει" οικονομικά, ηθικά, κοινωνικά. Ακόμα και μερικές βομβιστικές επιθέσεις σε πανεπιστήμια του κόσμου να κάνεις, έχεις ξεμπερδέψει με αρκετούς από δαύτους τούς ελεύθερα σκεφτόμενους κι αλληλεπιδρώντες, τους εν δυνάμει εχθρούς του κατεστημένου.

 
Ένα κατεστημένο που για ν' αποδομηθεί , είναι απαραίτητο το θεμέλιο της γνώσης και της κατανόησης, αφού κανένα γκρέμισμα δεν μπορεί να είναι ουσιαστικό αν δεν εμπεριέχει ένα χτίσιμο, ακόμα και σε θεωρητικό επίπεδο. Κάθε απόπειρα αλλαγής σ' ένα σύστημα χρειάζεται να οικοδομήσει και πάλι τις αρχές, την θεωρία και τη γλώσσα της επικοινωνίας της. Όλο αυτό στηρίζεται στην ελευθερία του πνεύματος (που δεν την θέλουν τόσοι πολλοί) και ακόμα καλύτερα στην βαθιά και ειλικρινή αγάπη για την ελευθερία. Ο Κάλβος όμως είπε: "Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία". Άδικο είχε;
Και ο Μάριος Πλωρίτης προσθέτει πολύ σοφά: "Χωρίς την ελευθερία η γνώση γίνεται όργανο καταπίεσης, η αλήθεια διαστρέφεται σε απάτη, η αρετή καταντά ασεβής υποκρισία"!

@ Για να μην μας τρελαίνουν όλα τα παράλογα, ας τραγουδήσουμε με τους Monty Python's:
"Always Look on the Bright Side of Life"!


@ Ίσως αν ακολουθούσαμε στην καθημερινότητά μας, την ουσία της διδασκαλίας Του, πολλά θα ήταν διαφορετικά στην ζωή μας και τα παραπάνω ανάξια λόγου.


12 σχόλια:

  1. Αν και με πονάνε και με αντιπροσωπεύουν αυτά που λες ειδικά φέτος νιώθω πως όλοι αυτοί είναι πολύ αδύναμοι και λίγοι μπροστά σε αυτό που γεννιέται μέσα μας όταν ακούμε την καρδιά μας. Και ακριβώς επειδή το πράγμα έχει κάνει έναν άσχημο κύκλο, κάλπικες θεολογίες, κάλπικες πολιτικές και κάλπικες γνώσεις, η παρουσία το Θεού είναι πιο δυνατή από ποτέ στη ζωή μας. Κι αυτό βέβαια χαλάει σε πολλούς το μαγαζάκι γιατί πως γίνεται ο Θεός να παραγκωνίζει τους σεβάσμιους πατέρες (κάποιους από αυτούς) και να δίνει φώτιση και βοήθεια σε άθεους, σε κοσμικούς, σε λαϊκούς σε ρέμπελους και αλειτούργητους. Καλή συνέχεια Γλαύκη μου, εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου άρεσε πολύ το σχόλιό σου, Χριστίνα μου!
      Τους παίρνουμε το ψωμί από τα χέρια κι αυτό είναι ο μεγαλύτερος φόβος τους και δεν τους φοβόμαστε, όπως και στον σχολικό εκφοβισμό...!!!
      Εκεί πατάμε, λοιπόν, και προχωράμε μέχρι τελικής πτώσης, κι ας μην ξέρουμε ποιανών... ο στόχος είναι εκείνων η πτώση!!! Εκείνων που ροκανίζουν την ζωή μας, την μία και μοναδική...
      Φιλιά πολλά, κορίτσι μου!!!

      Διαγραφή
  2. Θα είμαι λακωνική: ας κοιτάμε πάντα τη φωτεινή πλευρά των πραγμάτων!
    Μας έκαναν να τα βλέπουμε όλα μαύρα και να πέφτουμε!
    Εγώ μοιράζω μπλε χαπάκια χαράς! Θέλετε;
    (κι εννοώ αισιοδοξίας ε;)
    Φιλιά! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι είναι αυτά τα μπλε χαπάκια;;; Από τι φτιάχνονται κι έχουν μπλε χρώμα...;;;
      Εμείς προσπαθούμε να την κοιτάμε την φωτεινή πλευρά των πραγμάτων, αλλά αυτή παίζει κρυφτό μαζί μας κάποιες φορές...!!!
      Φιλιά πολλά, κοπελιά!!!

      Διαγραφή
  3. Γλαύκη μου καλησπέρα. Έχει τέτοια ένταση ψυχικά και νοητικά η γραφή σου και οι απόψεις σου που θεωρώ περιττό να πω κάτι παραπάνω καθώς με καλύπτεις απόλυτα.
    Όσον αφορά δε την εκπληκτική ταινία, την είδα προχθές και την θυμήθηκα για την ανατρεπτική της διάθεση.
    Καλό ξημέρωμα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι ότι έγραφα με ένταση, υπάρχει κάποιος θυμός συγκεντρωμένος για πολλά πράγματα!
      Χαίρομαι που την απόλαυσες για ακόμη μία φορά. Δεν βαριέσαι να την βλέπεις και πάντα να γελάς!
      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
  4. Βλέποντας τα δύο βιντεάκια που ανέβασες, θυμήθηκα εκείνη την εκπληκτική ταινία και, προσπαθώντας να βρω πώς είχε μεταφραστεί ο τίτλος στα ελληνικά τότε, βρήκα ότι είχε απαγορευτεί σε Νορβηγία, Σιγκαπούρη (:!) και Ιρλανδία.
    Και φυσικά είχε μεταφραστεί ως "Ένας προφήτης, μα τι προφήτης". Κάποτε οι εισαγωγείς ταινιών είχαν αχαλίνωτη φαντασία!
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είχε ξεσηκώσει θύελλα η συγκεκριμένη ταινία, διότι προκαλούσε τα ήθη και τον καθωσπρεπισμό της εποχής! Δώσε αγώνα οι δημιουργοί της για να βρουν παραγωγό, μια και κανείς δεν αναλάμβανε το κόστος...
      Από μετάφραση ό,τι να 'ναι και δεν παραπέμπει καθόλου στον αληθινό τίτλο!
      Να είσαι καλά, Λωτοφάγε μου!

      Διαγραφή
  5. Πολύ σωστός και εύλογος ο προβληματισμός σου, Γλαύκη! Όσο υπάρχουν άνθρωποι που προβληματίζονται, που σκέφτονται δηλαδή λίγο πιο πέρα από τον εαυτό τους, υπάρχει κίνητρο και βάση για ν' αλλάξουμε κάτι σ' αυτόν τον κόσμο, ας είναι μικρό κι ασήμαντο...είναι μια αρχή!
    Η ταινία απολαυστικά ανατρεπτική! Ευχαριστούμε που μας τη θύμισες!

    Να περάσεις όμορφες πασχαλινές μέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστά, Σοφία μου, ας είναι μικρό κι ασήμαντο!
      Να είσαι καλά, να περάσεις κι εσύ όσο μπορείς πιο ήρεμα και δημιουργικά με τους δικούς σου!
      Φιλιά σε σένα και τον μπόμπιρα!

      Διαγραφή
  6. Για φαντάσου. Μόλις προχθές αναφερόμουν στο "Life of Brian" στη σελίδα του Φονικού Κουνελιού στο Fb. Όχι, δεν είναι τυχαίο - τέτοιες μέρες που τόσο επικρατεί αυτός ο τύπος, όπως περιέγραψες, πόσο αναγκαία είναι μια δόση γνήσιας ελευθερίας και υγιούς ανατροπής... τέτοια όπως αναδεικνύεται από την συγκεκριμένη "αιρετική" και τόσο αγαπημένη ταινία!

    Είναι κρίση πολιτισμική πάνω απ' όλα, όπως αναφέρεις. Τα οικονομικά κάποιου ίσως κάποτε λυθούν, το ίδιο και η κοινωνική του θέση. Μα η κουλτούρα, η παιδεία... αυτά είναι άλλο ζήτημα. Όπως είναι άλλο το γκρέμισμα και άλλο η ικανότητα να χτίζεις, να μην αναπαράγεις μα να ανασυνθέτεις, να δημιουργείς απ' τα ερείπια...

    Από την Κουνελοχώρα στο Καφέ σου, η διαδρομή νομίζω θα γίνει σταθερή! Σε χαιρετώ, Γλαύκη, για άλλη μια φορά. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι, δεν είναι τίποτα τυχαίο, διότι τελικά τα "μεγάλα πνεύματα" συναντιούνται...
      Διαβάζοντας την τελευταία σου ανάρτηση, γελούσα γιατί έχω ετοιμάσει κάτι πολύ μικρό, μαζί με μουσική, για το θέμα της καθημερινότητας και της ρουτίνας. Πολύ απλό κείμενο αλλά με ένα ερώτημα. Όταν το αναρτήσω (σε δυο μέρες μάλλον), έλα να το δεις.
      Μια δόση γνήσιας ελευθερίας και υγιούς ανατροπής... Σωστός!

      Η αναπαραγωγή θα οδηγήσει πάλι στα ίδια αδιέξοδα!!!

      Μεγάλη μου χαρά, αν από την φωλιά σου η διαδρομή γίνει σταθερή! Αρκεί τα "σερβιρίσματα" εδώ μην είναι "μπούφες" (δική μου λέξη)... :))

      υ.γ.
      Αργότερα θα έρθω για μια παλιά σου ανάρτηση... έφυγα τώρα, γιατί οι δουλειές τρέχουν και με προφταίνουν!!!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.