Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Καλοκαιρινές σκέψεις με πανσέληνο


Καλοκαιρινή πανσέληνος και πάλι. Μας θυμίζει με τη μυστηριακή κι απόκοσμη ομορφιά της ότι το καλοκαίρι είναι εδώ και δεν θα το αφήσουμε να φύγει όπως το περσινό...! 
Κάποιοι ίσως θα ήθελαν να μας γονατίσουν μεταφορικά και κυριολεκτικά με όλα όσα συμβαίνουν! Δίπλα όμως στην τρέλα και την κτηνωδία στέκεται συγκινητικά η αληθινή ανθρωπιά (εδώ)!


Πρότασή μου με τη συντροφιά της πανσελήνου μερικές ακόμα σκέψεις της αγαπημένης Αλκυόνης Παπαδάκη και μουσική ανάλαφρη...


" Είναι κάτι νύχτες, που τ' αστέρια κατεβαίνουνε χαμηλά.
Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου.
Είναι κάτι νύχτες, που όλα σιγοτραγουδούν. Ακόμα κι οι πέτρες. Και τα ξερά κλαδιά.
Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου.
Κι έρχεται ακάλεστη. Χωρίς να χτυπήσει ούτε καν την πόρτα, να ρωτήσει αν δέχεσαι επισκέψεις. Χωρίς να κρατά η αφιλότιμη, ούτ' ένα λουλουδάκι. Ούτ' ένα γλυκό, μπας και σε ξεγελάσει.
Θρονιάζεται στην ψυχή σου κι ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της.
«Αυτάααα! Πού είχαμε μείνει;» Σου λέει μ' όλο το θράσος της και σε κοιτά κατάματα. "


" Αν η ψυχή μας φορούσε πάντα τα καλά της και καλωσόριζε τα όνειρά μας…
Αν το καράβι μας έφτανε φωταγωγημένο στο λιμάνι που είχαμε διαλέξει…
Αν στην προβλήτα μάς περίμεναν, με ανθοδέσμες και χειροκροτήματα, όλοι αυτοί που αγαπήσαμε…
Αν δεν είχαμε αφήσει την πόρτα της ψυχής μας ανοιχτή, για να βρουν άσυλο οι κατατρεγμένοι… Τι απερισκεψία κι αυτή! Πάντα τους ληστές τούς περνούσαμε για κατατρεγμένους.
Αν ξέραμε να διαβάζουμε εγκαίρως τα σημάδια των καιρών και να προβλέπουμε τις καταιγίδες…[...]
Αν ήταν όλα… αλλιώς!
Μα τότε, πώς θα ξεχωρίζαμε το φως που κλείνουν μέσα τους τα φύλλα της παπαρούνας; "


" Κάνει τόση παγωνιά. Κι αυτή η ψυχή μου, τι μανία. Να θέλει να ρίχνει τα όνειρά της στη φωτιά για να ζεσταθεί. "


" Η αγάπη δεν είναι μπακάλικο. Nα μετράς τι έδωσες εσύ. Τι εγώ. Τι ο άλλος. Ή δίνεις από την ψυχή σου και βγάζεις τον σκασμό. Ή κάτσε στη γωνίτσα σου και μέτρα τι δεν πήρες. "


" Χαρά σ' αυτούς που πιάστηκαν στο δόλωμα της ζωής και σπαρτάρισαν μέσα στα δίχτυα της. Αν τα τρύπησαν μια στιγμή και ξαναβγήκαν στο πέλαγος, το 'καναν μόνο και μόνο για να 'χουν τη χαρά να ξαναπιαστούν... "


" Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
Έτσι, ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τ’ αστέρι...
Κοίταξε μακριά στο κενό... και δάκρυσε... "











@ Το συγκεκριμένο συγκρότημα δεν το άκουγα ποτέ, όμως μου αρέσει η φωνή του τραγουδιστή και αρκετά η μουσική τους. Δυτικές Συνοικίες της... Θεσσαλονίκης λοιπόν, για μια λίγο πιο ελαφριά πανσέληνο!


10 σχόλια:

  1. Καλημέρα Γλαύκη μου
    Όταν συνωμοτεί με την ομορφιά του
    ο ουρανός η ψυχή αγάλλεται....

    Σε φιλώ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η φύση μάς βοηθά να ισορροπούμε τα ανισόρροπα που ζούμε, Ελένη μου, οπότε δεν πρέπει να χάνουμε τίποτε από όσα έχει να μας προσφέρει!
      Να είσαι καλά, κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  2. Καλησπέρα σου Γλαύκη μου. Ελπίζω να περνάτε καλά και να απολαμβάνετε όμορφα τις καλοκαιρινές σας στιγμές.
    Πράγματι χθες είχε ένα πανέμορφο καλοκαιρινό φεγγάρι στη γέμισή του. Πανσέληνος....!
    Βέβαια θυμάμαι πως κάποτε απολάμβανα την ανατολή του στο πέλαγος που το γέμιζε με το πορτοκαλί του χρώμα.
    Να είσαι καλά κορίτσι μου και καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και δουλειές και διακοπές, Γιάννη μου! Πάντα τα συνδυάζουμε εδώ πάνω αυτά αναγκαστικά...
      Καλά περνάμε με τα πάνω του και τα κάτω του.

      Την ανατολή του έχω χρόνια να τη δω κι εγώ!
      Καλό σου βράδυ και τα λέμε πάλι!

      Διαγραφή
  3. Αυτά τα "καλοκαιρινά ραντεβού" τα είχα λιώσει κάτι χρόνια πριν. Λατρεύω τις Δυτικές Συνοικίες, κυριολεκτικά και μουσικά. Όσο για την πανσέληνο, δεν θα μπορούσες να την συνταιριάξεις καλύτερα απ' αυτά τα αποσπάσματα της Αλκυόνης.
    Και ναι, κάπου ανάμεσα στη λάσπη και τη μαυρίλα της εποχής, υπάρχουν άνθρωποι διαμάντια ακόμα.
    Να περνάς καλά Γλαύκη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χτύπησα μουσική φλέβα, λοιπόν, Μαράκι μου!!!
      Πολύ το χάρηκα, που σου τους θύμισα!!!
      Μου αρέσει η Αλκυόνη και πολλές σκέψεις της μου ταιριάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό!

      Αχ αυτά τα διαμάντια, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο αναθαρρώ και συγκινούμαι όταν τα συναντώ με οποιονδήποτε τρόπο! Δεν θα λείψουν ποτέ από την ανθρωπότητα ό,τι κι αν προσπαθήσουν να μας κάνουν, γιατί έτσι είναι ο άνθρωπος με την πολύ σκοτεινή και πολύ φωτεινή πλευρά του!
      Κι εσύ το ίδιο, κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  4. Αχ αυτή η Αλκυόνη!!!! πάντα να δώσεις μια βίαιη διάσταση στα πράγματα... πόσο δίκιο εχει!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η φωτιά νικά την παγωνιά, Ελένη, κι έτσι υπάρχει η ελπίδα!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Ας βρισκόταν ένας, μια φορά, που να'χει τη λεβεντιά και να μας πει: Ναι ρε, τα ξεπούλησα όλα.
    Και τα ιερά και τα όσια, όλα. Έτσι , γιατί το γούσταρα.Για να κάνω άνετα μπουρμπουλήθρες με το καλαμάκι του νες καφέ μου.
    Για να με βλέπετε και να φωνάζετε ωσανά.
    Ας βρισκόταν ένας! Ετσι. Χωρίς να επικαλείται άλλοθι, θεωρίες, ιδεολογίες, αέρα κοπανιστό.
    Θα ' του βγαζα ευχαρίστως το καπέλο.

    Αλκυόνη Παπαδάκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτά κι αν είναι εύστοχα τα λόγια της Παπαδάκη!
    Αν τον βρει κανείς έναν τέτοιο να τον παραδεχτούμε όλοι...
    Μας πουλάνε που μας πουλάνε, ας έχουν τα κότσια να το πουν ευθαρσώς...
    την καλησπέρα μου, κι ας άργησε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.