Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Όλα είναι μια απόφαση...


Τα πάντα είναι μια απόφαση. 
Από το πιο απλό, όπως για το τι φαγητό να μαγειρέψουμε σήμερα ή το αν θα κάνουμε μπάνιο τώρα ή σε δέκα λεπτά... μέχρι το ποια εργασία ή σύντροφο θα επιλέξουμε ή αν πρέπει να πατήσει το κουμπί της ατομικής βόμβας ένας τρελός δικτάτορας! Ακόμα και η ώρα της σύλληψής μας από τους γονείς μας έχει να κάνει με την δική μας ύπαρξη... σε άλλη ώρα θα δημιουργούνταν κάποιος άλλος και όχι εμείς...!
Μπορεί να φαίνεται αστείο αρχικά, αλλά αν το καλοσκεφτούμε όλη μέρα και κάθε μέρα στην ζωή μας καλούμαστε να παίρνουμε αποφάσεις για το κάθε τι.
Πω πω, κούραση από τα συνεχή διλήμματα! 
Μα είναι δουλειά τώρα αυτή;
Μα όχι, για πείτε μου!
Και πόσο δεν θέλουμε να τις παίρνουμε τις άτιμες κάποιες στιγμές και θα προτιμούσαμε να το πιει ένας άλλος τούτο το "πικρό" ποτήρι!

Για να δούμε τι είπαν κάποιοι για το θέμα της απόφασης:

"Έρχεται κάποια ώρα που πρέπει να φύγεις, ακόμα κι αν δεν έχεις πού να πας."
Tennessee Williams (Αμερικανός συγγραφέας, 1911-1983)

"Οι μεγάλες αποφάσεις θέλουν ένστικτο οι μικρές λογική."
Ανώνυμος


"Σε αποφάσεις δευτερούσης σημασίας είναι χρήσιμο να εξετάζουμε τα υπέρ και τα κατά. Σε κρίσιμα ζητήματα όμως, η απόφαση πρέπει να προέρχεται από την καρδιά."
Ζίγκμουντ Φροϋντ (Αυστριακός ψυχίατρος, 1856-1939)

"Έρχεται όμως κάποια στιγμή, που πρέπει να αποφασίσεις να κάνεις κάτι που δεν είναι ούτε ασφαλές ούτε συμφέρον ούτε δημοφιλές. 
Είναι όμως το σωστό."
Martin Luther King (Αφροαμερικανός ηγέτης, 1929-1968)

Μόνο στις αποφάσεις μας είμαστε σημαντικοί.
Jean Paul Sartre (Γάλλος φιλόσοφος, 1905-1980)

"Όταν υπάρχει ανάγκη να πάρεις μια απόφαση, το καλύτερο πράγμα είναι να κάνεις το σωστό. Το δεύτερο καλύτερο πράγμα είναι να κάνεις λάθος. Το χειρότερο απ' όλα είναι να μην κάνεις τίποτα."
Θεόδωρος Ρούζβελτ (Αμερικανός πρόεδρος, 1858-1919)

"Alea jacta est
Ο κύβος ερίφθη" 
Ιούλιος Καίσαρ (Ρωμαίος στρατηγός και ηγέτης, 101-44 π.Χ.)



Για να ρίξω κι εγώ αυτόν τον "κύβο" πολύ συχνά χρησιμοποιώ το ένστικτο, το οποίο ευτυχώς λίγες φορές με έχει διαψεύσει, ειδικά σε μεγάλες αποφάσεις και λιγότερο τη λογική. Σε πολύ σημαντικές αποφάσεις, ίσως και πορείας ζωής, πρωταγωνίστρια είναι πάντα η καρδιά . 


Εσείς πώς παίρνετε αποφάσεις;

 









10 σχόλια:

  1. Κάπως έτσι:

    "Μου φαίνεται πως τώρα ήρθε η ώρα να περπατήσουμε σωστά τον λάθος δρόμο κι υπάρχει μόνο ένας τρόπος να μη χαθούμε … Να ξεχαστούμε αλλά να μην ξεχάσουμε." – Νίκος Νικολαίδης (Μια στεκιά στο μάτι του Μοντεζούμα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξαιρετικό και απόλυτα εύστοχο σχόλιο!!!
      Έλα, που δεν ξεχνάμε με τίποτα, κάποιοι φυσικά όχι όλοι...!
      Προσπαθούμς να ξεχνιόμαστε, αλλά η μνήμη λειτουργεί μια χαρά περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για περαιτέρω δράση!
      Καλησπέρα!

      Διαγραφή
  2. Η καρδιά και η διαίσθηση πρωταγωνιστούν
    στις αποφάσεις μου!!
    Μου άρεσε πολύ αυτό:
    "Οι μεγάλες αποφάσεις θέλουν ένστικτο οι μικρές λογική."

    Σε φιλώ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ένστικτό συνήθως δεν λαθεύει, καθώς έχει κάποια πρωτόγονα στοιχεία μέσα του...! Αυτοπροστασία και βαθιές ανάγκες, που ζητούν ικανοποίηση!
      Να είσαι καλά, Ελένη μου!

      Διαγραφή
  3. Νομίζω πως με κάλυψε ο ανώνυμος...κάπως έτσι λειτουργώ, αν και μια φορά, δε σου κρύβω πως θα ήθελα εκ των υστέρων να είχα λειτουργήσει με τη λογική..αλλά όπως είπε κι ο Ρούσβελτ, απλά έκανα το δεύτερο καλύτερο πράγμα, έκανα λάθος!! χαχα!
    Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χωρίς το λάθος δεν θα κάναμε ποτέ ένα βήμα παραπέρα και η ζωή δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον θα ήταν μια βαρετή και μη εποικοδομητική ευθεία...!
      Φιλιά πολλά, Μαρία μου!

      Διαγραφή
  4. Καλησπέρα Γλαύκη μου.
    Η Διαδικασία και το περιβάλλον κάθε απόφασης είναι ένας μεγάλος ιστός αράχνης που κάθε κίνηση επηρεάζει άμεσα κάθε άκρο του ιστού. Έτσι διαδραστικά παίρνονται αποφάσεις, κάτω από συγκεκριμένες επιλογές και φυσικά τις αντίστοιχες συνέπειες.
    Προσωπικά, όσο με αφορά το ερώτημά σου, δεν τα πάω ...καλά με τις αποφάσεις. Εν γένει δεν είμαι παρορμητικός στις αποφάσεις, χαρακτηρίζομαι ως διστακτικός, φοβικός θα έλεγε κανείς άνθρωπος. Πολύ σκέψη σε σχέση με τις επιδράσεις κάθε απόφασης σε σημείο κάποιες φορές αυτό να έχει προκαλέσει προβλήματα.
    Κοίτα Γλαύκη μου. Δεν υπάρχει κανόνας σε όλο αυτό. Εξαρτάται κορίτσι μου από το θέμα στο οποίο καλούμαστε να αποφασίσουμε. Και φυσικά εξαρτάται από το στατους που έχουμε στις αξίες μας για να πάρουμε τις αποφάσεις αυτές.
    Έχουμε κληθεί να πάρουμε κρισιμότατες αποφάσεις κάτω από τρομακτικά ισοπεδωτικά διλήμματα. Έχουμε κληθεί να επιλέγουμε μια πνιγμένη και εν αναστολή ζωή κάτω από σκέψεις που μας τις επέβαλαν από τα "πάνω" είτε δικοί μας είτε η συλλογική συνείδηση.
    Προσωπικά με βάζεις τώρα σε μια πολύ επώδυνη ιστορία και δεν θέλω να ανοίξω την κουβέντα. Ο Λόγος είναι απλός. Θα κληθώ να κατέβω τα σκαλιά στο κελάρι του μυαλού μου, που δεν θέλω καθόλου να ανοίξω τη βαριά πόρτα γιατί δεν ξέρω πως θα την ξανακλείσω με ότι βγει έξω.
    Να ξέρετε κάτι:
    Μην δικάζετε εύκολα τον οποιοδήποτε για τις αποφάσεις του. Να σκεφτείτε πρώτα τις συνθήκες κάτω από τις οποίες τις πήρες. Φυσικά αυτό δεν αναιρεί την τεράστια προσωπική ευθύνη του καθένα μας απέναντι σε αυτό που λέμε "απόφαση".
    Φιλιά κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άνοιγμα καρδιάς θα το έλεγα το σχόλιό σου, Γιάννη μου, και είναι τιμή μου που το κάνεις αυτό εδώ!
      Σίγουρα είναι ιστός αράχνης η διαδικασία των αποφάσεων που καλούμαστε να πάρουμε κάποιες στιγμές στην ζωή μας..., όμως η καρδιά πάντα ξέρει καλύτερα. Και ίσως θα πρέπει να την ακολουθούμε συχνότερα, γιατί μόνο έτσι δεν κουβαλάμε απωθημένα, τα οποία φορτώνονται άλλοι στην πλάτη τους, ενώ καθαρά δικές οι αποφάσεις.
      Το κακό είναι ότι το παίρνουμε είδηση αρκετά αργά, αφού τα χρόνια που πρέπει να είμαστε σε απόλυτη δράση και να ξεζουμίζουμε την ζωή μάς τρώνε η απειρία από τη μία και οι έτοιμες νόρμες που παραλαμβάνουμε και ακολουθούμε λίγο τυφλά...
      Συνήθως δεν δικάζω εύκολα και αβίαστα κάποιον για τις αποφάσεις που παίρνει. Πρώτα θα προασπαθήσω να μπω στην θέση του και να δω όλες τις πιθανές διαδρομές και επιλογές που έχει. Το ζήτημα είναι να αναλαμβάνει κανείς τη δική του ευθύνη και να μην αποποιείται ή να την παραδίδει σε άλλον...! Συχνό φαινόμενο, το οποίο με εκνευρίζει αφάνταστα ακόμα και όταν ξέρω την αιτία...
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  5. Όταν τσακώνονται καρδιά και λογική είναι το πρόβλημα. Συνήθως υπερισχύει η πρώτη κι ας το ξέρω πως "θα μου βγει και σε κακό"...
    Ευχαριστώ για τα κρητικά ακούσματα που έβαλαν φτερά στη διάθεση και στην καρδιά μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν την κάνω καλά την καρδιά συνήθως, ΜΑράκι μου, ακόμα κι όταν μάχεται έντονα με τη λογική! Κάποιες στιγμές μόνο εκπλήσσομαι κι εγώ η ίδια με τη σκληρότητα που θα δείξω όταν θα ακολουθήσω απόλυτα τη λογική και αισθάνομαι κυριολεκτικά σαν ρομπότ... Πώς λέμε "περνάω και σαρώνω"! Είναι σαν να ρίχνω χαστούκι στο συναίσθημα, αλλά είναι μόνο για καλό σε κάθε τέτοια φάση και θέλει μεγάλη δύναμη ψυχής! Είναι οι στιγμές που αν με πιάσει κανείς η θερμοκρασία κατεβαίνει κάτω από το μηδέν.
      Να είσαι καλά και είναι πράγματι μεγάλη μου χαρά να σας ψυχαγωγώ μέσα από τις μουσικές μου επιλογές!

      Διαγραφή

Σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις τις σκέψεις μου.